Rozdział XVI

Następnego dnia Troy obudził mnie zdecydowanie za wcześnie. O 5 może 6 byłam już na nogach. To zdecydowanie nie było dla mnie. Czas strasznie się ciągnął, ale w sumie droga do Warszawy na lotnisko niebyła najgorsza, bo całą przespałam, a Troy  obudził mnie dopiero na lotnisku. Tak było jeszcze gorzej, bo byłam niesamowicie nie ogarnięta. Ludzie patrzyli na mnie jakbym była pod wpływem narkotyków, albo alkoholu, ale moja senność plus choroba nie mogły wywołać u mnie innego stanu. Troy prowadzi mnie za rękę, razem szliśmy na odprawę, niektórzy dziwnie na nas patrzyli. W samolocie oparłam się o chłopaka i starałam zasnąć. Chciałam, żeby ta podróż minęła jak najszybciej. Troy przytulił mnie do siebie i udało mi się.

Na lotnisku w Anglii czekał na nas kolega Troy’a, który miał nas zawieźć do domu Australijczyka. Przez całą drogę nie odzywałam się, tylko rozglądałam dookoła i o dziwo trochę rozbudziłam. Nawet moje samopoczucie się poprawiło. Może pogoda tak na mnie wpłynęła? Nie istotne. Najważniejsze było to, że w końcu dotarliśmy na miejsce. Było jakoś po 14 oczywiście czasu Angielskiego. Troy mieszkał w spokojnej okolicy. Trochę szarej, ale mimo to nadal pięknej. Anglia nie robiła na mnie takiego wrażenia jak na przykład Norwegia, ale liczyłam na zmianę zdania. Troy dał mi klucz, kazał pójść do domu. Spojrzałam na przystojnego chłopaka, który jeszcze rozmawiał ze swoim kolegą. Podejrzewam, że był nieco zaskoczony moją obecnością. Po chwili dołączył do mnie Troy.

                   - Jak się czujesz? – zapytał kiedy już oboje znaleźliśmy się u niego w wysprzątanym mieszkaniu.

                   - Dobrze. Myślałam, że będzie gorzej.

                   - Dzisiaj Ci kogoś przedstawię.

                   - Kogo? Troy nie możemy tego przełożyć, jestem zmęczona.

                   - Nie chcesz poznać Darcy’ego Warda i jego dziewczyny? – Zapytał przytulając mnie do siebie?

                   - Co takiego?

                   - To co usłyszałaś.

                   - No chcę poznać, ale nie dzisiaj.

Chłopak popatrzył na mnie, pocałował w policzek i niosąc moje walizki prowadził do swojej sypialni.

To pomieszczenie nieziemski różniło się od reszty. Wszędzie porozrzucane ubrania, kołdra leżąca na podłodze, gdzieś indziej z kolei poduszki. Nie chcąc niczego nadepnąć, po prostu poczekałam, aż Troy to trochę ogarnie. Chłopak przy tym wyglądał tak seksownie, że nie omieszkałam klepnąć go w tyłek.

                   - Auć. – Jęknął Australijczyk i wyprostował się.

                   - Wybacz, nie mogłam się powstrzymać.

                   - Domyślam się. – Odpowiedział i zaczął zwalniać mi miejsce w szafie.

                   - Troy, mam pytanko.

                   - Słucham.

                   - Nie przeszkadza Ci, że jestem dziewięć lat od Ciebie młodsza?

Chłopak odwrócił się z uśmiechem na ustach. W sumie to pytanie musiałam kiedyś zadać.

                        - Nie, nie przeszkadza mi. Nie zwracam uwagi na  to ile masz lat, jaki kolor włosów albo oczu. Masz cudowny charakter i to się dla mnie najbardziej liczy. – Odpowiedział na to nurtujące mnie pytanie i pocałował w czubek zimnego nosa.

                        - Jesteś kochany.

                        - Wiem.

Na chwile zapanowała między nami cisza. Troy zajął się sobą, a ja wgapiałam się w jasną ścianę i postanowiłam zadać kolejne z „pytań nie na miejscu”.

                        - Ciekawe kto jest ojcem jej bachora? Czy Wojciech, czy może ktoś inny.

                        - O to mnie już nie pytaj. Może ona sama Ci powie?

                        - Nie liczyłabym na to.

                        - Szczerze? Nie rozumiem Twojej mamy.

                        - A myślisz, że ja tak? W sumie nie dziwię się, że tata nie wytrzymał. – Powiedziałam przyciszonym tonem.

Troy odwrócił się, ostrożnie usiadł obok mnie i swoją dłoń położył na mojej. To był bardzo przyjemny gest. Czułam, że mam w nim wsparcie.

                        - Wiesz co? Twój tata z pewnością Cię teraz pilnuje, patrzy na Ciebie i nie chciałby, żebyś go rozpamiętywała i wylewała tyle łez. Jak każdy ojciec na pewno chciałby widzieć Twój uśmiech, więc smile mała, just smile. – Powiedział chłopak i rzeczywiście się uśmiechnęłam. To co powiedział wydawało mi się takie prawdziwe.

                        - Dziękuję, że zjawiłeś się w odpowiedniej chwili mojego życia.

                        - Nie musisz mi dziękować.

Przytuliłam się do chłopaka i zaciągnęłam jego zapachem. Miał takie cudownie perfumy.

Puściłam Troy’a i zaczęłam układać ciuchy w miejscu które mi wyznaczył. Chłopak bardzo mi pomagał, w sumie aż za bardzo ale doszłam do wniosku, że spróbuję.

                        - Wiesz co przystojniaku, dam Ci tą szansę wykazania się. Masz tydzień, żebym poczuła się przy Tobie jak księżniczka. Jeśli Ci się uda, zostanę, jeśli nie to pojedziesz ze mną do Przemka i pomożesz mi do niego wrócić, jasne?

                        - Zgoda. – Odparł chłopak i pocałował mnie w policzek.

                        - Kiedy mam poznać dziewczynę Darcy’ego i jego samego?

                        - Umówiłem się z nimi na 17.

                        - Jest już za 10. – Odpowiedziałam i popatrzyłam na zegarek. – Muszę się ogarnąć, żeby dobrze wypaść. Troy popatrzyła na mnie dziwnie i uniósł mój podbródek.

                        - Jesteś piękna, zwłaszcza jak wyglądasz tak, jak teraz. Bez makijażu, w luźno związanych włosach. W tych spodniach, w mojej za dużej na Ciebie bluzie i z tym uśmiechem. – Skomplementował mnie chłopak.

Czułam jak moje policzki zalewają rumieńce, a na twarzy pojawia się ten idiotyczny uśmiech, ale to, co powiedział Troy było najsłodszą rzeczą jaką kiedykolwiek usłyszałam pod swoim adresem. Jak widać dla takiego chłopaka jak on, nie liczyła się tona tapety na twarzy i skąpe ubrania. W podzięce stanęłam na palcach i pocałowałam chłopaka. Jak uderzenie, poczułam silne pożądanie. Miałam ochotę zerwać z niego ubranie i odegrać scenę niczym z filmu, ale mieliśmy mieć gości, ale on najwyraźniej w ogóle się tym nie przejmował.

Troy łapiąc mnie za tyłek, uniósł do góry, tak bym mogła zapleść nogi wokół jego talii, oparł mnie o ścianę i zaczęło wybuchać między nami ogromne uczucie. Troy rozpiął bluzę którą miałam na sobie, z kolei ja pomogłam mu ściągnąć koszulkę, którą następnie rzucił w kąt. Australijczyk namiętnie całował moje usta i szyją, lecz kiedy zdjął ze mnie bluzkę, dołączył też biust. Wbiłam w ramiona Troy’a paznokcie pomalowane na biało i z rozkoszy zagryzłam wargę. Dłonie chłopaka wędrowały po moich bokach, udach, ramionach, usta zostawiały ślady przyjemności. Położyłam rozgrzane dłonie na jego klatce piersiowej. Jego serce biło jak szalone. Chciałam znów zasmakować jego ust, więc podniosłam jego twarz w stronę swojej i pocałowałam namiętnie. Troy nie odrywając mnie od siebie, położył ostrożnie na łóżku i znów zaczynał całować po ramionach, szyi, dekolcie. Podgryzał moje obojczyki, to samo robił z kościami miednicy. Zostawiał swoje pocałunki na każdej części mojego brzucha. Moje dłonie skierowałam na jego ciało. Palcami przesuwałam po żebrach i delikatnie umięśnionym brzuchu. Troy dotykał moich ramion, ud, splatał swoje dłonie z moimi.

                   - Proszę, zakochaj się ze mnie już dziś. – Wyszeptał patrząc mi w oczy.

                   - Troy….

Nie zdążyłam nic powiedzieć, bo zatkał mi usta swoim pocałunkiem. Mieliśmy umowę, której miałam nadzieję nie uda nam się zerwać.

Tą piękną chwilę przerwał nam telefon od Darcy’ego. „Też rudy nie miał kiedy zadzwonić” oburzyłam się i puściłam Troy’a. Nie skupiałam się na tym o czym rozmawiają, lecz na jego głosie, ruchu ust, błękitnych oczach, i tym bajecznym spojrzeniu. Nie mogłam się doczekać, kiedy Troy odłoży telefon i dokończy to co zaczął.

                   - Ada źle się czuje i nie mogą przyjechać. – Odpowiedział Troy i odłożył telefon.

                   - Czyli mamy cały wieczór dla siebie? –Zapytałam chwytając go za dłoń.

                   - Noc, a nie wieczór. Jest już po 20.

                   - Co? –Zapytałam bo nie wierzyłam w to co usłyszałam. Z uśmiechem popatrzyłam na Troy’a który położył się znów przy mnie. – Przy Tobie tracę rachubę czasu.

                   - Mam dokładnie to samo, ale wiesz co, nie narzekam.

                   - Ja też. – Odparłam i położyłam się przy chłopaku.

Gładziłam palcem jego delikatnie zarośnięty policzek, a to z kolei wywoływało u niego słodki uśmiech.

Ten wieczór, ta noc, sprawiła, że Troy skradł moje serce, ale nie mogłam mu tego pokazać. Miał tydzień na rozkochanie mnie. Byłam pewna, że mu się to uda. Takiego kogoś jak on potrzebowałam. Nie ukrywam, że moi poprzedni chłopcy byli kochani, ale Troy bił ich wszystkich na głowę. Cudowny przyjaciel i namiętny kochanek w jednej osobie. Po tak ciężkim poranku, należał mi się taki wieczór jak ten. Poświęcony tylko i wyłącznie Troy’owi.